کارگاه تآتر ایران با امید گسترش تآتر تجربی و همراهی با کارگردانان، نمایش‌نامه نویسان و بازیگران و به منظور کسب تجربه در این حیطه متولد شده است. دو گروه تآتر «بازی» و «سایه» به عنوان موسسین کارگاه تآتر ایران میزبان گروه‌هایی خواهند بود که با کارگاه تآتر ایران همکاری می‌کنند.
بازتولید آثار نمایشی فرصتی است دوباره برای دیدار با گذشته و ارزیابی فاصله‌ی آن‌جا که بوده‌ایم با این‌جا که اکنون هستیم. فرصتی برای زدودن این توهم غریب که تآتر در هر بار زاده شدن از نقطه‌ی هیچ به جهان پرتاب می‌شود.
بازتولید آثار نمایشی این امکان را پدید می‌آورد تا نسل تازه‌ی آمدگان به عرصه‌ی هنر نمایش، چه در قالب فعالان این عرصه و چه در قالب مخاطبین، به دو نکته‌ی اساسی و مهم آگاه باشند. تآتر هنری نیست که به یکباره و ناگهان ظهور یافته باشد. و هنرمند تآتر کسی نیست که بدون تکیه به گذشته‌اش پوینده‌ی این عرصه باشد.
تآتر بر تاریخ خود ایستاده است. بر آن‌چه تجربه‌ی نسل‌ها از شکست و موفقیت خوانده می‌شود. اگر نبود تجربه‌اندوزی‌های نسل‌های پی در پی، شاید تآتر امروز دیرتر و دورتر از آن‌جایی ایستاده بود که اکنون ایستاده است.
بخشی از آن‌چه ما امروز فهم از تآتر می‌نامیم، آگاهی ما به تاریخ ستیز مدام با کهنگی و تلاش بی‌وقفه برای برپایی تعریفی نوتر از هنر نمایش بوده و هست. نسلی که از تجربه‌های موفق و ناموفق پیشینیان خود ناآگاه باقی مانده باشد، بی‌تردید در هزارتویی از تکرارها و توهمی از خلق تازه‌هایی کهنه شده گرفتار خواهد آمد.
بازتولید آثار نمایشی باید این امکان را برای مخاطبین فراهم آورند، تا دست به مقایسه‌ای میان آن‌چه دیده‌اند با آن‌چه می‌بینند و آن‌چه خواهند دید، بزنند. این دیدار دعوتی است برای پافشاری مخاطب بر کیفیت نمایش، و دوری از تلاشی که همه چیز را فقط و فقط مبتنی بر میل و خواست بیننده‌ای می‌داند که حتی مخاطب ماندگار این عرصه نیست.
کارگاه تآتر ایران با تکیه بر اهداف خود، بازتولید دو اثر نمایشی گروه تآتر «بازی» و گروه تآتر «سایه» را حرکتی برای نزدیکی نسل‌های مختلف تآتر با یکدیگر و آشنایی مخاطبین با تجربه‌های متاخرتر تآتر ایران می‌داند.

کارگاه تآتر ایران با امید گسترش تآتر تجربی و همراهی با کارگردانان، نمایش‌نامه نویسان و بازیگران و به منظور کسب تجربه در این حیطه متولد شده است. دو گروه تآتر «بازی» و «سایه» به عنوان موسسین کارگاه تآتر ایران میزبان گروه‌هایی خواهند بود که با کارگاه تآتر ایران همکاری می‌کنند.
بازتولید آثار نمایشی فرصتی است دوباره برای دیدار با گذشته و ارزیابی فاصله‌ی آن‌جا که بوده‌ایم با این‌جا که اکنون هستیم. فرصتی برای زدودن این توهم غریب که تآتر در هر بار زاده شدن از نقطه‌ی هیچ به جهان پرتاب می‌شود.
بازتولید آثار نمایشی این امکان را پدید می‌آورد تا نسل تازه‌ی آمدگان به عرصه‌ی هنر نمایش، چه در قالب فعالان این عرصه و چه در قالب مخاطبین، به دو نکته‌ی اساسی و مهم آگاه باشند. تآتر هنری نیست که به یکباره و ناگهان ظهور یافته باشد. و هنرمند تآتر کسی نیست که بدون تکیه به گذشته‌اش پوینده‌ی این عرصه باشد.
تآتر بر تاریخ خود ایستاده است. بر آن‌چه تجربه‌ی نسل‌ها از شکست و موفقیت خوانده می‌شود. اگر نبود تجربه‌اندوزی‌های نسل‌های پی در پی، شاید تآتر امروز دیرتر و دورتر از آن‌جایی ایستاده بود که اکنون ایستاده است.
بخشی از آن‌چه ما امروز فهم از تآتر می‌نامیم، آگاهی ما به تاریخ ستیز مدام با کهنگی و تلاش بی‌وقفه برای برپایی تعریفی نوتر از هنر نمایش بوده و هست. نسلی که از تجربه‌های موفق و ناموفق پیشینیان خود ناآگاه باقی مانده باشد، بی‌تردید در هزارتویی از تکرارها و توهمی از خلق تازه‌هایی کهنه شده گرفتار خواهد آمد.
بازتولید آثار نمایشی باید این امکان را برای مخاطبین فراهم آورند، تا دست به مقایسه‌ای میان آن‌چه دیده‌اند با آن‌چه می‌بینند و آن‌چه خواهند دید، بزنند. این دیدار دعوتی است برای پافشاری مخاطب بر کیفیت نمایش، و دوری از تلاشی که همه چیز را فقط و فقط مبتنی بر میل و خواست بیننده‌ای می‌داند که حتی مخاطب ماندگار این عرصه نیست.
کارگاه تآتر ایران با تکیه بر اهداف خود، بازتولید دو اثر نمایشی گروه تآتر «بازی» و گروه تآتر «سایه» را حرکتی برای نزدیکی نسل‌های مختلف تآتر با یکدیگر و آشنایی مخاطبین با تجربه‌های متاخرتر تآتر ایران می‌داند.

کارگاه تآتر ایران با امید گسترش تآتر تجربی و همراهی با کارگردانان، نمایش‌نامه نویسان و بازیگران و به منظور کسب تجربه در این حیطه متولد شده است. دو گروه تآتر «بازی» و «سایه» به عنوان موسسین کارگاه تآتر ایران میزبان گروه‌هایی خواهند بود که با کارگاه تآتر ایران همکاری می‌کنند.
بازتولید آثار نمایشی فرصتی است دوباره برای دیدار با گذشته و ارزیابی فاصله‌ی آن‌جا که بوده‌ایم با این‌جا که اکنون هستیم. فرصتی برای زدودن این توهم غریب که تآتر در هر بار زاده شدن از نقطه‌ی هیچ به جهان پرتاب می‌شود.
بازتولید آثار نمایشی این امکان را پدید می‌آورد تا نسل تازه‌ی آمدگان به عرصه‌ی هنر نمایش، چه در قالب فعالان این عرصه و چه در قالب مخاطبین، به دو نکته‌ی اساسی و مهم آگاه باشند. تآتر هنری نیست که به یکباره و ناگهان ظهور یافته باشد. و هنرمند تآتر کسی نیست که بدون تکیه به گذشته‌اش پوینده‌ی این عرصه باشد.
تآتر بر تاریخ خود ایستاده است. بر آن‌چه تجربه‌ی نسل‌ها از شکست و موفقیت خوانده می‌شود. اگر نبود تجربه‌اندوزی‌های نسل‌های پی در پی، شاید تآتر امروز دیرتر و دورتر از آن‌جایی ایستاده بود که اکنون ایستاده است.
بخشی از آن‌چه ما امروز فهم از تآتر می‌نامیم، آگاهی ما به تاریخ ستیز مدام با کهنگی و تلاش بی‌وقفه برای برپایی تعریفی نوتر از هنر نمایش بوده و هست. نسلی که از تجربه‌های موفق و ناموفق پیشینیان خود ناآگاه باقی مانده باشد، بی‌تردید در هزارتویی از تکرارها و توهمی از خلق تازه‌هایی کهنه شده گرفتار خواهد آمد.
بازتولید آثار نمایشی باید این امکان را برای مخاطبین فراهم آورند، تا دست به مقایسه‌ای میان آن‌چه دیده‌اند با آن‌چه می‌بینند و آن‌چه خواهند دید، بزنند. این دیدار دعوتی است برای پافشاری مخاطب بر کیفیت نمایش، و دوری از تلاشی که همه چیز را فقط و فقط مبتنی بر میل و خواست بیننده‌ای می‌داند که حتی مخاطب ماندگار این عرصه نیست.
کارگاه تآتر ایران با تکیه بر اهداف خود، بازتولید دو اثر نمایشی گروه تآتر «بازی» و گروه تآتر «سایه» را حرکتی برای نزدیکی نسل‌های مختلف تآتر با یکدیگر و آشنایی مخاطبین با تجربه‌های متاخرتر تآتر ایران می‌داند.